"Edebiyatımızda eşine benzerine rastlanmamış bir 'kendini gözünün önünden ayırmama' kalkışımı. Tanpınar o ayna görür görmez yüzüyle gözüyle oynaşan adam defterini açtığında beyaz duran zeminini mürekkep lekeleriyle karartıyor bundan önemlisi bakışına yeretmiş karamsar mercekle aynayı Mallarmé'nin sözünü ettiği yansıtıcı siyah mermere dönüştürüyordu."