Mary  Karr "Her anı yazan bir hikâye anlatmak için  yaşar ve bunu düşünmek bile beni umut sarhoşu etmekteydi." der.

Geçmişte  yaşanan  duygularla  yaşanan  andaki  duyguların renklerinin kokularının tatlarının ve hazlarının çok farklı olduğu muhakkaktır.  Ve  onların  sonradan  edinilen  hiçbir  davranışın hiçbir  mevki  ve  makamın  etkisinde  kalmamalarının silinmemelerinin nedeni de budur. Benim en çok hoşuma gidenleri ise  ilk  çocukluğumdaki  anılarımdı.  O  zamanlarda  büyüklerle  ve ciddi insanlarla pek ilgimiz ve ilişkimiz yoktu. Daha çok köydeki sokaklara  derelere  kırlara  ve  bayırlara bağlıydık.  Bize  güneş böcekler sinekler dağlar taşlar ağaçlar sular otlar ve toz toprak arkadaşlık  ederdi.  Onların  herbiri  bizimle  konuşur  güler  eğleşir 
ve bizi kabımızdan taşıracak derecede mutlu ederlerdi. Henüz pek insandan sayılmadığımız için bize bir iş bir güç hatta zamanında eve  gelme  sorumluluğu  dahi  yüklenmezdi.  Yani  bir  nevi "döküntüde" yaşıyorduk!...

Bu  çalışmada  çıkışı  Varto'dan  başlattım.  Ama  aslında  ben hayata  bizim  köyden  yani  Taşçı  Köyü'nden  başlamıştım.  Fakat köyde  herhalde  bilinçleninceye  kadar  çevremdeki  her  şeyle beraber ve iç içe büyüdüğüm için nesneleri ve olayları kendimden ayırarak  veya  karşıma  alarak  anlatamadım.  Her  şey  bulanık  ve 
yaşantımla  bir  karışıklık  bir  iç  içelik  içindeydi.  O  nedenle  de hayatımda  ondan  sonra  gelen  ve  bende  daha  çok  "ilk"lik  ve "yeni"lik duygusu yaratan Varto'yu seçtim.