Çiçek Açtı Kırıldığım Ayna

"ömrün şahmaranı çapını ölçüyor  yok  olmanın
fasit bir daire artık varlığına açılan nokta"

I.
yaramı giyinip bakınca aynasına karanlığın
koştum mesafelerin korkumu çağırdığı soyutlara
yüzüme ay ışığı aldım kalbime eski gölgeler
koştukça rüzgarların soldurduğu sulardan geçtim
çıplaklığına ulaştım insanlığımın bomboştu ellerim

uykularıma su katan seviştiğim cadı
soğuk ruhuyla güldü uzun uzun
gövdemin orguyla haz huyları edindi
şehrin sessizliğine çarpa çarpa bi alev  uçup gitti
pencerelerin endişeli bakışlarında yüksek taraçalardan
kıyısız denizlerin senfonisine