Uzun lüle saçları açık yeşil gözleri ile cimcime bir kız çocuğuydu Reyhan. Annesi diğer odada babası ile konuşuyordu. Sonra annesinin çığlıklarını duymaya başladı. "Yeter vurma!" diyordu annesi. Reyhan minik elleri ile kendi odasından ilerleyip annesinin kapısı yarı açık bırakılmış odasından içeriye girdi. Babası annesini yere yatırmış dövüyordu. Annesinin gözleri kan revan içindeydi. "Anneciğim anneciğim!" diye annesine tam yönelmişti ki babası Reyhan'ı belinden kavradığı gibi koridora götürüp bıraktı. Paltosunu aldı daire kapısını hızlıca vurdu ve çekip gitti babası. Reyhan hemen annesinin kucağına koştu; o minicik parmakları ile annesinin kana karışmış gözyaşlarını elleri ile silmeye çalışıyor bir yandan da ağlıyordu...