"Onunla yaşamak değil onun için yaşamaktır aşk.
Ben ömrümde sadece bir el tuttum.
Sıkıca tuttum ama hikayenin sonunda elim boşlukta asılı kaldı.
En son ne zaman ağladığımı ya da güldüğümü hatırlamıyorum.
Hissizleştim sanırım. Şermin Yaşar'ın da dediği gibi;
"Bardaklar dudaklarını terlikler ayaklarını bekliyor Muazzez".
Benim kapım hep açık olacak.
Geleceğini umut etmiyor gelmeyeceğine de inanmak istemiyorum.
Söylenecek çok bir şey yok. Bu kitap senin.
Onu onsuz sevmeye başladığınız zaman yalnızlık o kadar da acı gelmemeye başlıyor.
Yine de siz sevginiz için her şeyi yapmaktan kaçınmayın ve sevmeyi bırakmayın."