Servette açılan gediklerin beni fazla üzmediğini görüyorum; yalnızca bu zararlar yaşamı yönlendirmemdeki tüm gözüpekliğimi yokediyorlar ve özellikle evlenmemi engelliyorlar; çünkü sıkıntıya kaygılara rahatsızlığa bile bile meydan okumak bana anlamsız görünüyor. Kalbin mutluluğu hoş bir düş; ama paraya tutsaklık korkunç bir gerçek haline gelebilir. Bağımsızlığın gerekliliği benim için içten bir yaşam arkadaşının gerekliliğinden daha da doğrudan ve kaçınılmazdır. Özgürlüksüz mutluluğa göre sevinçsiz saygınlığa daha çok önem veriyorum... Bugüne kadar Tanrı'dan başka bir efendi tanımadım; kendisinden hiçbir şey ne iyilik ne yardım ne adalet beklemediğim bir dünyanın dostluğuna bağımlı olmak ve küçülmek benim için kesinlikle katlanılamaz bir şeydir ve evlendiğim zaman özgür bir insan olarak kalamam sonuçta evlenmeyeceğim. En azından içgüdüm'ün çığlığı böyle."