"Ağustos sonunda bir perşembe günü on adam Berlin'deki Kırmızı Belediye Binası'nın önünde toplanıyor. Açlık grevi yapacakları söyleniyor. Tenleri siyah. İngilizce İtalyanca Fransızca konuşuyorlar. Ve burada kimsenin anlamadığı bazı başka dilleri. Adamlar ne istiyor?"
Emekli profesör Richard kendi hayatına dair sorularla boğuşurken Berlin'in göbeğinde işgal eylemi yapan Afrikalı mültecilerle karşılaşır ve sorularının yanıtlarını hiç kimsenin aramadığı bir yerde bu genç insanların arasında aramaya karar verir. Bu yaşlı Avrupa'nın yaşlı sakinlerinden Richard'ın bakışlarını ilk kez kendinden başka olana çevirdiği andır. Dünya mülteci kriziyle sarsılırken Richard ilk kez kendi küçük güvenli kozasından dışarı çıkar.
Jenny Erpenbeck'in son romanı Gidiyor Gitti Gitmiş ülkelerinden kaçmak zorunda kalanların ölümü ve zulmü savuşturanların sonsuz bekleyişe mahkûm edildiği bir dünyadan bizim dünyamızdan söz ediyor. Bakmak ile görmek arasındaki ilişkiyle hesaplaşan bir roman bu. Bakıp da görmeyenlerin görmek istemeyenlerin sığlığını yüzümüze vuruyor. Gidiyor Gitti Gitmiş insanın yüzleşmekten kaçamayacağı doğru soruları soruyor.