İstisnalar bir tarafa sinemayı başka bir ifadeyle "film seyretmeyi" hepimiz severiz. Bu sevginin derecesi kişiden kişiye değişir elbette; kimisi az kimisi çok kimisi de "haddinden fazla" sever beyaz perdeyi. Ben işte bu haddini aşanlardan biriyim ve bu huyumdan asla şikâyetçi olmadım ve hâlâ da değilim. Gördüğünüz üzere seyretmekle de yetinmeyip bu"büyülü dünya" ile ilgili yazıyor çiziyorum. Galiba yaptığım şu ki bu iflah olmaz müptelalığıma başka "kurban"lar bulup ortak etmek istiyorum. Kısacası başkalarınında haddini aşanlardan olmasını arzu ve ümit ediyorum.
İdeolojiniz veya dünya görüşünüz her ne ise o ancak ve ancak kültür sanatın unsurlarıyla desteklenirse beslenirse ve yayılırsa daha güçlü olursunuz! Edebiyatta tiyatroda müzikte ve illâki sinemada "bir şeyler"yapmaz iseniz rüzgârsız ve dalgasız denize yelkenli tekneyle açılıyorsunuz demektir ki bu da asla hedefinize varamayacaksınız anlamına gelir!
Sinema yelkenlimizi daha az sürede daha hızlı ve daha sağlam şekilde varacağınız yere götürecek bir rüzgâr; "sinemasızlık" da olduğumuz yerde çakılı kalmak... Dolayısıyla sinema/sızlar içimizde... Sızıyı bertaraf etmek de elimizde... İhtiyaç ne? Şuur...