sürüyor gökyüzünü rüzgârın pulluğu
devriliyor zaman 
yeni bir yol açılıyor kırıklıklarımda
dilden dökülen inciler
eyvah ve aman!
azabıyla sırtlanıyor ölü korkularım.
yukarıda tanrılar gülüşüyor
sefil ve yaman.
kürüyor gökyüzünü günahlarım
yuvarlanıyor büyüyerek
yasımızı tutacak belki çaresizlik
ölümün soğukluğu gövdeyi titretmekte
çıplaklıkla birleşerek
gülümsemeler çoktan göçtü
sütü sağılmış bakire çöllere
gittikçe gevşeyerek.