Korkakça sığınmalarım vardı Ruhumun derinliklerinde bir yerde; Ve kaşımı çatarak haşince
Kapısını kapatmışlığım. Zoraki adımlarla yürüyüp
Yalancı benliğimle yaşamışım. Dostlarıma uzattığım el Benim değilmiş kimin ki?
Sahte gülümseyişimde silmişim Nefes almanın gerçekliğini;
Ve görmemişim yüreğindeki Kilit açmaz zenginliği.