SARIASMA

En çok tırnakları uzuyor kalbimin
incitmekten korkarak kesiyorum
törpü payını kaçırarak arada.

Gözlerimde kimliği ayrık kış kuraklığı
tövbekâr baharların ardından bakakalmış.

Tanıdık ölüler balkonumda bir kış içimde
bir kuş; yedi sarı yirmi üç kara yıl yaşında
bir sarıasma.

Gözlerimde on yıllar artığı suskun bulutlar
zihnim zikir yorgunu sarsılmaktan
dökülmüş raflarındaki kitaplar
taşlaşmış adını yutmaktan dilim.

Belkiler de ölür zamanın dolambaçlarında
alev rengi kuşkular içinde dönelerken çaresiz
ölür mavi bir gecenin lacivert koynunda.

Aklara bürünmüş suretler kapılar ötesinden
usulca dönüyor avluma puslar içinde.