"Çocukların öğütten çok örneğe ihtiyacı vardır." J. Jaubert

"Goncalar Solmasın" elbette... Ama nasıl?
"Melis altı yaşında çok tatlı ve şirin bir öğrenciydi. Yeni müfredat gereği tüm yazı çalışmalarını el yazısıyla yazıyorduk. Melis el yazısını yazmakta zorlanıyordu. Yazı yazarken 'üf püf' ediyordu. Yazı yazmayı bırakmıştı. Ben bunu yapamıyorum diye üzülüyordu. Melis'in yanına yaklaştım ve yanağından bir 'bıdık' aldım ve kendisine şunu söyledim: 'Bence sen bu yazıyı çok güzel yazabilirsin fıstık!' Melis'in gözleri fal taşı gibi açıldı sevinçten âdeta yerinde duramadı. Melis o gece geç saatlere kadar el yazısı çalışması yapmıştı. Annesi neden hâlen uyumadığını sorduğunda: 'Anne öğretmen bana bıdık yaptı fıstık dedi. Ben öğretmenimi çok seviyorum. El yazısını yazmayı öğrenip öğretmenime yarın sürpriz yapacağım.' demiş."
Hacı Ormanoğlu bu kitabında "Goncalar Solmasın"da özveri ve sevgiyle oluşturduğu öğretme-eğitme deneyimlerini hikâye tadında bir kez daha bizlerle paylaşıyor ve goncalarımızın solmaması için neleri nasıl yaptığını ve de daha neler yapılabileceğini meslektaşlarına mükemmel bir örnek olarak anlattığı gibi ebeveynleri de tatlı tatlı eğitiyor aslında.


Yazarın BEN ONLARI ÇOK SEVDİM kitabı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Sayı: B.08.0 TTK.0.01.03.03/611 kararı ile eğitim ve öğretim açısından uygun bulunmuştur.