İnsanların bir noktaya kilitlenip hayatın bütünü kaçırmaları ne kadar acı... Öylesine bir noktada durup anlamsız bir şeye tüm serveti olan zamanını feda etmek renklerin bile çeşit çeşit olduğu yaşam yolunda yalnız yürümekten korkarak sürülere karışma arzusu çok fazla basit. Aşkı dalından koparmadan susuz bırakmak sorgusuz sualsiz terkedilmiş düşler kurması gerekirken itaat etmek arsız pis bedeninde gizlediği ayrımtı psikopatlık ötesi ruhunda yatan hasta beyinlerin ölmüş insan algısı çok daha acı...