"Milli hakimiyet olmayan yerde ne hukukun üstünlüğü ne demokrasi ne de cumhuriyet kökleşiyor. Hüseyin Avni ve arkadaşları Birinci Meclisde dile getirdikleri millet hakimiyetine dayalı temel hukuk tezleri ile haklı çıkmışlardır.
TBMM'nin yetkileri hiçbir şahsa ve organa devredilmemeli; yürütme en sıradan bir kararında dahi "yürütme erkini" halkın rızasından almalıydı. Ne şahıslara ne de kurumlara milli iradenin denetimi dışında kalacak yetki ve imtiyaz tanınmamalıydı.
Bütün bunlara dikkat edilmediği için;
75 Yıllık cumhuriyet tecrübemiz dünya standartlarında bir siyasi sistem kurmamıza yetmedi.
...Mahmut Şevket Paşa ve Hüseyin Hüsnü Paşa başta olmak üzere o zamanki Osmanlı paşalarının büyük bir bölümü ordunun siyasete karışmaması için çabalarken; Enver bey Niyazi bey Sapancalı Hakkı beyin başını çektiği küçük rütbeli zabitler İttihat Terakki Fırkasının "ordu şubesi" gibi çalışıyor bütün millete ait olan şerefli rütbeleri siyasallaştırıyorlardı. İttihat Terakkiye muhalefet eden Ahrar fırkası ve diğer fırkalar ise ordunun politize olmamış güçlerini saflarına katarak özelmlikle alaylı zabitlerin mektepli zabitler karşısındaki ezilmişliğini alaturka-alafranga çatışması kalıbına dökerek yahut inkılapçı-muhafazakar şablonunda ayrıştırıp parti saflarını güçlendirmek istiyorlardı.
İttihat Terakki- Ahrar rekabetine istemeyerek karışan Osmanlı ordusu genç İttihatçı zabitlerin Bab-ı ali baskını ile iktidarı tamamen ele geçirmeleri sonucu iyice politize oldu ve ordu particilerin eline geçti."
Cumhuriyetimizi bir de öteki yüzünden tanımak isteyenlere tavsiye edilebilecek çok değişik bir kitap..