sende kavmimi görüyorum
topallayan habercimi otağımızı
geceleri yaktığımız ateşi üzerinden atlayan delileri
ve burada olmanın gerekliliğini
tüm gücümle haykırıyorum

durma gel
kalınması gereken ne kadar yer varsa oyalayarak
başka bir yerde kalmanın manasını yitirdiğini bilerek
kalbini terk et ve gel

çünkü ikiye böleceğim
kalbimi