Madam Zorluyan önmel bir ticaretevinin (direktris)'i olduğunu gösterir bir çalımla göğsünde prostela belinde bir demet anahtar boşalan çiftehane odalarını dolaşarak yanındaki delikanlı hizmetçiye:

- Yervant dedi bilirsin bu zanaatın da tadı kaçtı... Eski müşteriler geneleve avuçla para bırakıp giderler idi. Şimdikiler bizden bir şey aşırarak sıvışıyorlar. Arkalarında dolaşıp dayima mukayyet olmalı ki soyulduğunu anlayasın. Ya ırz hastalıklarının bu kadar türlü be türlüsü şimdiye dek görülmemiştir. Ahlakı ve makinesi sağlam bu dünyada ne karı kaldı ne erkek...

Yervant sırıtarak: