Meslek yaşantımın ilk yıllarında çocuklarla daha yakın çalışıyordum; çocuk hastaların çoğu zaman yetişkinden daha dayanıklı ve güçlü olduklarına şahit olmuşumdur. Hasta çocuklarla iletişim kurarken en ufak bir oyun bir tebessüm ve yakınlığın çocuğa hastalığını unutturduğunu bire bir yaşadım; minikler iki dakika içinde hastalıklarını unutup birdenbire hastadan çocuğa -yani kendilerine- dönerler bana kalırsa bunu sağlayan çocukların biz yetişkinlerden farklı olarak o anı yaşamalarıdır. 
Miz...