Friedrich Nietzsche'nin Ecce Homo adlı bu kitabı otobiyografik eserler geleneğinden farklı sıra dışı bir metindir. Aynı zamanda onun düşünsel serüvenini tamamlayıcı bir niteliktedir.

Nietzsche Ecce Homo'yu yazarken henüz kırk dört yaşındadır ve akıl hastalığı da ilerlemiştir. Bu dönemde yeni bir yazma biçimine duyduğu ihtiyaç onu bir yabancılaşma deneyimi arayışına yönlendirir. Bu arayış Ecce Homo'da yüksek bir sanatsal ifade bilincine sahip dizginlenmemiş çelişkilere açık ve radikal bir alaycılık tonu taşıyan bir üslup olarak karşımıza çıkar. Böylece Avrupa kültürünün o dönem içinde bulunduğu kriz Nietzsche'nin otobiyografik hesaplaşmasında kendi kişisel bunalımı haline dönüşür.

Nietzsche'nin en büyük sanatsal yaratısı 'kendi'dir ve otobiyografik bir metin olarak Ecce Homo 20. Yüzyılın düşünsel akımlarını etkilemiş olan en tanınmış temel eserlerden biridir.