'yüzümü hangi yöne dönsem kanıyor; ama aydınlık! 
 şiir yüklü gemilerle taşınan düşüncelerde doğum sancısı 
 uzamları kıvrılan aynalarda kaybettiğim tini gördüm 
 kendi nehrimde parça parça yüzdüm 
 arınmanın kıyısına vurdum 
 insanlar yüzsüzleştikçe mahcubiyetim azaldı 

 tarihin borazan yaprakları hâlâ küfrediyor duyuyorum'