Alamut Fedailerinin Tapınak Şövalyelerinin Şark'ın Sır Dolu Dünyasının Romanı

O gece bir rüya gördü: Bir kalenin tepesinde duruyor ve aşağıda uzanan çöle bakıyordu. Uzaklarda bir sinek kadar ufak bir nokta kendisine doğru yaklaşıyordu. İyice yaklaştığı zaman Orlando bunun elbiseleri rüzgarda uçuşan bir süvari olduğunu fark etti. Atın nalları yerdeki kum zerrelerini tıpkı bol sulu bir çeşme gibi göğe fışkırtıyordu. Bu Adrian'ın ta kendisiydi. Orlando var gücüyle haykırmasına rağmen diğeri onu duymuyordu. Adrian bir kulaç mesafeden yıldırım hızıyla uzaklaşıp gitti. Adrian'ın yüzü solgundu hatta bir ölü kadar beyazdı. "Bekle!" diye bağırdı Orlando.

"Dur! Nereye gidiyorsun?" ve uzaklardan Adrian'ın sesini duydu. Sadece tek bir kelime haykırmıştı: "Alamut..."