- Paşe singa te bûbû kevir û çemek jê herikîbû.
- Ma çem diherikin ji keviran?
- Belê ezbenî diherikin ma tu dengan nabînî rengan nabihîzî?

Bîr romana rêwîtîyekê ye rêwîtîyeke derûnî ya ku xwe dispêre efsaneyên kevir û çemên zarotîyê; ya ku êdî ne pêkan e bi gilî û gotinên minêkar li xwedîyê xwe yê ku hiş û bîra wî bi heman kevirên şayîk hatiye pincirîn û di heman çemên şêlo de noq bûye. Xwesteka wî nexêr ne azadî ye ne jî kêfarat gava ber bi cî û warê bav û kalan li xewn û xeyalên ku li binfêza Girê Êlim ê efsûnî govendeke bêdeng digerînin li dem û kêlîk û çirkeyên nayveger bi rê dikeve jî hew gotinek li ser zimanê wî ye: 'Rê' ye ew wekî Murathan Mungan jî gotî; Te dî dûrî pêşîkê di hûndirê mirovî de li hev dihêwire; ya piştî wê her bi tenê rê ye.

 Şener Özmen


Ji naverokê bêtir şêweya romanê balê dikşîne bi vê hêlê xwe çawa mûzîk xwerû şêwe be ev roman jî bi vê terza xwe ku dişîbe helbestê ji helbestê wêdetir çûye xwe nêzî mûzîkê kiriye. Ji bo wê şêweyê jî hilbijartina mekanan girîng e wek mînak cam (neynik) pirr kêrhatî ye. Monologa navxweyî bi camê hatiye xurtkirin. Muzika monologî ne ji hoparlorê ji neynikê xwe der dide. Çawa ku zarokek ji dayik dibe derûniya xwe bi "neynika xwe" saz dike di vê romanê de leheng berê vegotina xwe daye neynikê ango riya vegotina xwe di ser neynikê re derbas kiriye.

Ferzan Şêr

Not: Bu kitap 2018 Ehmedê Xani edebiyat ödülünde roman dalında birinci olmuştur.