Her seferinde aynı şeyleri tekrarlıyordum ben de. Zaten öyle olmaz mı? Yerküre uzayın sonsuz boşluğunda öylece döner durur. Koskoca evren dururken hep aynı yerlerde kalır. Geceden çıktığını zannedersin her gündüz ama sonra yine gece olur. Kıştan çıktım diye düşünürken o yaz başı sonra yine kış olur. Biz insanlar da tıpkı bir gezegen gibi tekrar tekrar aynı şeyleri yaparız. Aynı karanlıklara girer aynı aydınlığa aldanırız.
Herkes mutlu olmak ister. Zaten birilerini bir şeyleri öldürme çabası hep bundandır. Hepimiz mutlu olmak isteriz ve biz ölülerin mezar başlarına şekerlemeler bırakan hiç unutmayan bir milletiz. Biz hep unutmak için öldürürüz kendimizi de...