Seni unutmak için yaptığım her hüzünlü merasim kendimi unutmakla son buluyor. Ve her unuttuğumda kendimi seni buluyorum canımdan ayıramadığım.
Aşk konuşmaya başlıyor tam iki dünya arasında kaldığım o anda. Biraz güler gibi halime biraz döver gibi kalbimi hayalle gerçek arasında bir yerde acı acı vuruyor sözlerini yüzüme...
Sihirli bir emanetim ben yeryüzünde... Kıpkırmızı kandır rengim... Ya vaktiyle kıymetimi bilirsin... Ya da acının iğne delikli eleğinden geçersin... Ne onunum ne senin... O gider sen de kalmazsın geriye... Ama ben hep bu yeryüzünü beklerim bütün emanetliğimle... Masallardaki gibi değilim asla her defasında yeni bir masalım...