KARA KOYUN

Anadolu'da bir dağ köyü... Bir çoban vardı bu köyde: Mustafa. Mustafa'nın kavalı dört bucağa ün salmıştı. Çaldığında sesi; ovalara dağlara yayılırdı. Bir de ağa vardı o köyde. Dediği dedik bir ağa. Mal mülk sahibi; asıl serveti ise kıızı. Güzellikte üstüne yoktu Ayşe'nin. Gözlerinin yeşilini çamlarını koyusundan teninin beyazını pınarların durusundan saçlarının ışıltısını kestanenin yanar dönerinden almıştı.

Mustafa yangındı Ayşe'ye. Çoban aşkı bu !

Kime döksün derdini? Kavalına sürüsüne anlatır. Sürüsündeki kara koyun Mustafa'nın baş dostu. Ona dökerdi içini: