Şiddet insanların bedensel ahlaki ve manevi bütünlüğüne mallarına simgesel ve kültürel değerlerine zarar verecek şekilde gerçekleşen davranışları ifade etmektedir.Çatışma ise savaş mücadele kavga dövüş uyuşmazlık anlaşmazlık fikir ayrılığı gibi yoğun ve uzun bir mücadele süresini içeren anlamlar taşımaktadır. Bir örgütte çatışma ise bireyler ve grupların birlikte çalışma sorunlarından kaynaklanan ve normal faaliyetlerin durmasına veya karışmasına neden olan olaylar olarak tanımlanmaktadır. İş yerinde bir veya birden fazla çalışana bilinçli bir şekilde psikolojik ve fiziksel zarar veren davranışlara iş yerinde şiddet adı verilmektedir. Bu davranışlar: sözel fiziksel ve psikolojik saldırı tehdit korkutma yaralama zarar görme ile sonuçlanabilecek her tür davranışı içermektedir. Yönetim ve organizasyon literatürü; bireysel çatışma yönetimi yaklaşımlarını beş grupta toparlamaktadır. Bunlar: kaçınma yaklaşımı işbirliği yaklaşımı uzlaşma yaklaşımı uyma yaklaşımı ve zorlama yaklaşımıdır. Bazı kaynaklarda zorlama yaklaşımı yerine rekabet işbirliği yaklaşımı yerine sorun çözme veya tümleştirme gibi isimlerde verilmektedir. Ancak isimleri farklı olmakla beraber içerikleri aynıdır. Çalışanların iş yerinde yaşadıkları anlaşmazlıklara karşı tercih ettikleri bireysel çatışma yönetimi yaklaşımlarının iş yerinde şiddetle yakından ilişkisi bulunmaktadır. Araştırmanın temel amacı sağlık çalışanlarının tercih ettikleri bireysel çatışma yönetimi yaklaşımları ile iş yerinde yaşadıkları şiddet arasında ilişki olup olmadığının tespit edilmesidir. Araştırma sonuçlarına göre temel hipotezimiz kabul edilmiştir. Bireysel çatışma yönetimi yaklaşımları ile iş yerinde şiddet faktörleri arasında bir ilişki (kısmi) bulunmaktadır.