YAŞAMAK

Ömürlere ve ölümlere bedel anlar izliyordum.
Ne ömürlere ne de ölümlere bedel anlar istemiyordum.
Sessiz ve sedasız yaşamak ne güzel diyordum.
Henüz ömrümün başındayken.

Yıllar geçtikçe anladım ki;
yaşamak korkudur cesarettir hüzündür sevinçtir.
Sudur tuzdur baharattır şekerdir.
Ve en önemlisi çok farklı hazlardır doyumdur.

İnsan doğarken sanki fark edilmek için çığlık atmakta
Ölürken de yokluğu fark edilmesin diye sessizce gitmektedir.
Doğum bir coşkudur yaşamın orta yerine düşmektir.
Ölümse sessizliktir yalnızlıktır yaşamın dışına çıkmaktır.

Ölmek de doğmak gibi bir yaşam hissidir;
ama ikisi de henüz tanımlanamadığından
tamamı yazılmış bir insan hayatı yoktur.

Yaşam duygularından arınmış bir insan
ömrünü yazmaya kalksa sanırım şunları söyler:
Hayat çok kısaydı ve onca uğraşa değmezdi.
Hatta yaşadım mı yoksa hayal miydi de diyebilir.

Okuyun düşünün konuşun güldürün gülün sevindirin sevinin.
Beyninizi yüreğinizi ve bedeninizi hakkını verecek kadar kullanın.
Hayatınızı unutamayacağınız içerikte yaşayın.
Yaşam zenginliği doğum çığlığından ölüm iniltisine kadar
yaşanabilecek tüm hoş ve nahoş hislerdir.

Temmuz 2003 / Kadri KANPAK