"Sanatta Eleştirellik" adlı bu çalışmada asıl amacım günümüzde sanatın negatif-eleştirel tavrı seçmesinin sürdürmesinin ne denli güçleştirildiğini sanatçının muhalefetten yıldırıldığını bir anlamda sanat'tan vazgeçirildiğini yani düşünsel bir sürgüne bir yitiriş sürecine itildiğini vurgulamaktadır. Çünkü özellikle 1820'lerden itibaren gelişen Modernite içindeki sanatın yaşadığı süreç giderek daha çok teslimiyet ve uyumlanmanın ağır bastığı; ün prestij ve nüfuz arayışlarına yönelik taktik kaygıların öne geçtiği; sanatın daha çok varolan realiteyi estetize etmek yönünde edilgjin ve sıradan işlerde kullandığı; karşı çıkması olanaksız hale getiren bir kuşatılmışlık içinde tutulduğu ve estetize-etme dışındaki sanatsal tercihlerin sıra-dışı olma ve olumsuzlama uğraşlarının var oluşunun bile onaylanmadığı bir nitelik göstermektedir.