"Düşünür Pendzikis Ana Selanik demişti sana ama ben İstanbul'un kızı diyorum. Seni kızım gibi seviyorum çocukluk arkadaşım gibi ama memleket gibi değil. Bana suların yollarını gösterdin Termaikos'un kucağını diplerin kıtırlarını un ufak eden akıntıları fırtınalara dayansın diye teknelerin nasıl yapıldığını öğrettin bana; tek başımıza denize açılmayı öğrettin yeter ki yıldızların yerini bilelim havanın gözünü. Bana teslim ettiğin bu gemide mayistrayı çekiyorum kadınlık yelkenini açıyorum ve kendi yolculuğuma çıkıyorum.