| Kaç yaramız kaldı sarılmayı bekleyen. Kaç tükenen ömre merhem olacaktık daha bilmeden. İnsan aynı yarayla kaç kez ka-nar durmak bilmeyen yaraya merhem aradıkça hep başka yaralara ön ayak olduk. İşte insanlığımızı ortaya koyan sebepler bu zaman-da bizi sınava tabi tutar. Sen kendi yaranı yıllar geçse de tek başı-na saramasan da bir başkasına merhem olmak için çabaladığında kanayan yaralar önce kabuk tutar. Evet son olması için mücadele ederken tam da o anda aslında en büyük yaran açılır. Evet dinle-diğin müzik ve gözünün önüne gelen gülücükler hepsi birer hayat tecrübesidir lakin senin en büyük düşmanın bu tecrübelerdir. |
Hayat dediğimiz aslında kendi kendini sarmak için değil başka yaraların sarıldığında tanıklık etme sahnesidir...