Tuz...

İçli bir ağlayışın ardından dudaklarda kalan hüznün aromasıdır tuz.

Gözyaşının kimliğidir.

Beyazdır ancak hayatın en canlı renklerini taşır bedeninde. Tuz benim başımı yasladığımdır

kimi zaman yastığımdır. Serin bir merhem olsun diye kanayan yerlerime avuç avuç bastığımdır.

O tuz ki; Karaman ovasında bir damla terin babamın alnından süzülüp gelmesi yanaklarıma değen bir ana dokunuşunun cümle derdimi silmesidir.