Yara iner çağlar gelir geçer. Söz bulanır hurûf dağılır. Zaman ki imgedir ufalanır tozu eşyaya siner. Eşya kırılır şey kalır. Şeyler toplaşır şiir olur. Şiir ırmağa karışıp toprağa sızdığında toprak çatlar; tohum kurtulur...
Ve tohum Lethe'dir kabuğunda elem çiçeklenir. Elemden özge şarap mı var? Mürekkepten bir elek gelir; şarap süzülür esrar elenir. Yeryüzünde sarhoşlar belirir. Ve şarap içilip esrar duman olduğunda kâğıt yanar mürekkep kurtulur...
Mürekkep Lethe'dir; yaradan damlar yaraya mühürlenir. Yara kitap olur mühür kebikec; geçtir artık ağıtlar için esirgenmek için çok geç... Sonra bir rüzgâr eser mürekkep kurur ağrı durulur. Kalp yorulur kısık bir ah gırtlağa kurulur. Evet kıyametten yalnız o ah kurtulur...