Hangi şaire sorsanız kendisini "yürek işçisi" olarak tanımlar.
Yürek işçisi...
Ne ağır bir iştir yürek işçiliği. Yalnızca kendi yüreğini taşımıyorsun göğüs kafesinde. Yalnızca kendi Kerem'in olmuyorsun. Binlerce on binlerce milyonlarca Kerem'in yüreğini yaşatıyorsun orada Aslı'ya yanan. O yüreklerdeki acıyı sevinci endişeyi ve coşkuyu yeşertiyorsun kendi sevdanı ıskalayarak.
Eksiğiyle fazlasıyla koskoca bir toplumu yerleştiriyorsun yüreğine kendine gerçekten şair diyorsan. Yürek işçisiysen...
Tıpkı Kenan Uğur gibi...
Yüreğinin bir yarısı kendi kişisel acılarına yanarken diğer yarısı da toplumsal değerlerin yitimine isyan ediyor. Onların acısını yaşıyorsun en derinlerde. Onlarla birlikte yanıyorsun.
Bir yandan kendi sevdanı yaşamsal ilişkilerini dillendirirken öte yandan da toplumsal çalkantıları sıkıntıları acıları sevinçleri yüreğinden boşaltıyorsun. Yüreğini seriyorsun orta yere.
Evet her şair bir yürek işçisidir gerçekten de. Ağır işçidir. Böylesine ağır bir yükü taşıyabilmek için kocaman bir yürek gerekiyor insana. Şair olmak gerekiyor. Sanatçı yüreği taşımak gerekiyor. Duyarlı çok duyarlı olmak gerekiyor.
Tıpkı Kenan Uğur gibi...
O tanıdığım en koca yürekli şairlerden biridir. Onun o mangal yüreği sadece halkı için atmaktadır. Onun sevdası da güzellemeleri de halkınadır. Eleştirisi de yergisi de onadır. Okşaması da sahiplenmesi de onadır.
Bir şair yüreğiyle bir baba amca sıcaklığıyla...
Bu kitabı elinize aldığınıza göre besbelli siz de Aslı'sına yanan Keremlerden birisiniz...
Kenan Uğur'un şiirlerini okurken içinizde o bam telinin titreştiğini o sıcacık duygunun kıpırdadığını hissedeceksiniz... Mutlaka hissedeceksiniz.

(Erdal Çakıcıoğlu)