Doğan Hızlan'ın sanatın bugününe sahip çıkmaya ve geçmişini hatırlamaya çağıran yazılarını derlediği Yalnızlık Kahvesi geleceğe dair bir sorumluluk duygusu da içeriyor. Özellikle edebiyat alanından Türkiye ve dünyadan seçkin örnekler sunan bu kitap bir tür bellek arşivi niteliğinde. "Kişisel hafızamızın güçlü olduğuna inansak bile toplumsal belleğin ne kadar zayıf olabildiği ortada. Yaşamımızı alt üst eden pek çok olay bile üç beş sene sonra hiç olmamış gibi karşılanabiliyor. Hele kültür söz konusuysa tam bir balık hafızasına sahibiz. Kitaba neden Yalnızlık Kahvesi adını verdiğime gelince. Ben hep çılgın kalabalıklardan uzakta yaşadım. Okur-yazar olmanın getirdiği bir yaşam tarzı belki de bu. Ben yalnızlık köşemde oturmaktan memnunum. Ve tek başıma içtiğim yalnızlık kahvemi sizinle paylaşmak istedim."