20. yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren kapitalizm yapısal bir dönüşüme uğrar. Kapitalist üretim ilişkileri içinde kitle iletişim araçlarının önemi artar. Bir üretim aracı olan kitle iletişim araçlarının sahibi olan kapitalistler; genelde kitle iletişim araçlarını özelde ise sinemayı menfaatleri doğrultusunda kullanırlar.

Endüstrileşen kültür ve sanat ürünlerine ilk dikkat çeken-ler Adorno ve Horkheimer'dir. Bu iki yazar 1947 yılında Aydın-lanmanın Diyalektiği'ni yayınlarlar. Bu kitap içinde yer alan 'Kültür Endüstrisi' adlı bölüm egemenlerin menfaatleri doğrultusunda kitlelerin yönlendirilmesini ele alır. Kitapta yapılan analizler günümüzde de önemini korumaktadır. Kültür endüstrisi içinde sinema önemli yer tutmaktadır.  Sinema ise ekseri tür sinemasından oluşmaktadır ve tür sineması veya ticari sinema Hollywood merkezlidir. Bu kitap kültür endüstrisinden yola çıkarak tür sinemasının tarihsel köklerine inmekte ve tür sinemasını yapısal unsurlarıyla ele almaktadır.