Hep şiir gibi kadınlar kitapsız adamlara denk geldi. Biz hep eylülün hüznünden ekimin döktüğü yaprakları görmezden geldik.
Ve evrende sadece yüreğini dinleyenler bir ruhu anlayabilir. Ve sadece yüreği olanlar bir yüreği hissedebilir. Belki de bundandır tüm şiirlerim. 


Vazgeçmek yetmiyor bazen
Geçmiş geçmiyor
İnsan insana yetmiyor
Beklemeye de değmiyor
Unutmaksa
Gökyüzünde asılı kalıyor
Aynı bazı ruhlar gibi...