Ahlakın ne olduğunu arıyorsak onu bulacağımız yer eyleyen insandır başka bir yer değil. Yazılı metin veya söylencelerdeki kuşaklar boyunca kulağımıza fısıldanmış şeylerde ahlakın gerçekliğine sahip olamayız. Ahlak yaşamın dümdüz araya herhangi bir perde girmeden ve olabildiğince çıplak halde yaşanması durumunda görülebilir hale gelir. Göründüğü zaman hayret verici bir şey keşfedilir. Bu keşif büyük bir keşfin insanın hayvandan insana dönüşmek üzere yaptığı keşfin keşfedilmesidir. Eylem tamamen bir işlevsellik zemininde vücut bulan bir şey olarak görülebildiği takdirde onun ahlakla ilişkili olabileceğinden söz edilebilir. İnsan ahlakı keşfederek insan olmuş hayvansallıktan insanlığa evrilmiştir. Ahlak işlevselliğin olumlanmasıdır ve bu olumlama ile bir taraftan köklerine bağlanırken bir taraftan da kutsallaşmıştır. Erdem ahlaklı davranışın işlevselliğinin yaşayan karakterlerde tutarlı ve kendinden emin bir şekilde hayata geçirilmesi ile tanınır ve insanoğlunun (ahlaktan sonra) ikincil ama bir başka büyük keşfidir. Ahlak erdemle bağlantılı görüldüğü sürece köklerine olan bağını ve sahip olduğu yaratıcılığı sürdürebilir.