Sürgün yemiş saatler sevgili;
Ne akrebin takati var ilerlemeye
Ne de yelkovanın bir arzusu akrebi takip etmeye...

Yakamozlar ay ışığında ölümle pençeleşirken sevgili;
Ne denizdir sahile kavuşmaya meyilli
Ne de kumsaldır denize silkelenmeye gayretli...

Can çekiliyor köprücük kemiğinde takılı durur sevgili;
Ne ruhtur bedenden vazgeçmeye güç yetire
Ne de Azrail'dir vakti gelene az daha mühlet vere...

Ondan mıdır sevgili?
Durmuş saatlerde hüzün saklı
Ve her kumsalın bir hikâyesi
Her sekaratın bir terlemesi var...