Köşelerim var benim yontulmayan denk geldiğinde can yakan ve unutulmayan.
Sorunlarım var benliğimde debelenip sırra kadem basan.
Çizgilerim var dışına çıkamadığım. Kabul edemediğim yalanlarla ve hıyanetlerle savaşan benliğimin koruduğu çizgiler.
Tahammülsüzlüklerim var. Başlarını ezmek istediğim yılancıl hayasız gülüşlere sahtekarlığın kitabını yazmış günlük bilgiçlere.
Vuruldukça ezildikçe daha da sivrileşen köşelerime duyduğum hayranlıklarım var benim.
Ben; köşeli kadınım. İlkeleri uğruna yalnızlığı mesken tutmuş sevgisinden hiç şüphe etmediği deli bir ruha sahip kadın.
Kendimce geçimsizliğimi kabul etmiş insanlarla da geçim derdimin olmadığı bir dünyam var benim.
Sevdiklerim hep üzer beni ya da ben hep üzülürüm çok sevmekten.
Yatağa yattığımda düşlediğim deli hayallerimle uykuya dalmayı huy edinmişim kendime. İyiliklerin dişlendiği çıkarların havada kapıldığı hayasız ağızlara vurmak istiyorum en kalın mühürleri.