Rönesans Papalarının Türklerle sürdürdükleri işbirliği ve ilişki dinin real politika üzerindeki yönlendirici etkisinin gerektiğinde nasıl devre dışı bırakılmakta olduğunun ve genel politikanın bir vasıtası olarak nasıl kullanıldığının göstergesidir. Bu durum dönemin sair Avurap devletleri yanında Osmanlı devleti için de geçerlidir. Elinizdeki eser yalnızca Papalık tarihinin değil karşılıklı münasebetler açısından Türkler yanında Avrupa'nın diğer devletlerinin de izledikleri politikaların anlaşılmasında değerli bir kaynaktır. Avrupa'nın özellikle Papalık dahil olmak üzere dönemin İtalyasının içinde bulunduğu karışık durumun gözler önüne serilmesi Avrupa istikametindeki Türk ileri harekatının daha rahat anlaşılmasına katkıda bulunur. II. Mehmed'in Otranto'ya asker çıkartması ve İtalya'nın fethine girişmesinin bu siyasi kargaşa va zafiyet dikkate alındığında pek de o kadar zor bir iş olarak görülemeyeceği bu eserle daha da açık bir şekilde ortaya çıkmaktadır.