HAYATIN KENAR SÜSÜ
Hayatları masal olanları düşündü.
Masaldan  olma  hayatları  da...
Mor  mürekkeplerle boyanmış morlu dağlara baktı gözlerini kısarak.
O dağların ücrasında ıssız kaldığı hayatın kenar süsüydü.
Bir yırtık tuval bir kırık şövaleydi elde kalan. Kendinden artan defterlerde sakladığı bastıramadığı yüzlerce şiir onlarca öyküydü...
Hayat belki de var sayılan aslında yaşanmayan bir öykünün kenar süsüydü. Kim bilir?
Yazmalıydı. Yazmak yaşamı inceltmenin yaşamda incelmenin hayattan damıtılan büyüsüydü.
Kim bilir?