1934'te kaleme alınan ve Sartre'in gerçek anlamdaki ilk felsefi yapıtı olan Ego'nun Aşkınlığı "bilinç" ile "ben" arasındaki ilişkinin Husseri fenomenolojisindeki kimi tehlikeli eğilimlere (solipsizm) karşı çıkılarak yepyeni bir perspektifle ortaya konduğu bir çalışmadır. Sartre bu yapıtında Ben'in aşkın bir psişik nesne olduğunu ileri sürer ve çarpıcı fenomenolojik betimlemeler yaparak onu 'bilinç'ten kesinkes ayırır. Aynı zamanda derin ahlaki uzantıları olan ve bizi idealizmin tuzaklarına düşmekten koruduğu savunulan bu görüş hiç kuşku yok ki Varlık ve Hiçlik'e uzanan düşünce güzergahında önemli bir kilometretaşıdır.