Gözlerimi bir sabah görmemek için açtım.
Karanlık tüm düşüncemi mahkûm etmişti siyaha.
Yol bitmiş izim silinmiş sıfırı tüketmiştim.
Dallarda gezen beyaz çiçeklerin adı değildi artık adım.
Umudum hayallerim güzelliğe dair tüm sermayem
sabırla bekleyişlerim...
Döküldü inciler gibi birer birer tutamadım.
Ama tek bir şeyi kazıyamadılar ruhumdan:
"Sevgi!"
Allah'a dünyaya denize
"İnsana!"

Gözlerimi bu kez görmek için kapadım
ve ben beni yine bende buldum.
Göz kapaklarımda kanat çırpan bir kuş
ve kanadında kalbime akan keşfedilmemiş gözlerin orman yeşilleri...