Tarihim cennetten indirilmekle başlar benim
Âdem Babam adımı anar ağlar benim
Benim adımı duyunca taş toprak bile ürperir
Giden mi yoksa kalan mı söyleyince daha ağırdır ismim?
Benim adım elveda...
En çok da bir ana yavrusuna benim adımı deyince acı veririm
Birbirlerini sevenlerin hem kâbusu hem de divanesiyim
Üç heceliyim amma içime dünyalar sığar benim
Hiçbir kalem hiçbir yazar anlatamadı beni
Benim adım elveda...
Kutsal kitapta bile geçmez ismim benim
Peygamberler doğdukları şehirden hicrete zorlandırılırken adımı söyler benim
Mecnun'un Leyla'sına ettiği en buruk kelimeyim
Vatanından sürgün edilenlerin dillerinde acı bir ezgiyim
Benim adım elveda...
En çok gözden süzülen damlaların içinde gezerim
Ne şakam vardır ne de sevenim hazırlıksız yakalamayı severim
İnsanlar arkamdan ellerini sallarken çok gözyaşları dökerim
Söylenemeyen sözlerin kilitlenmiş dillerin sesiyim
Benim adım elveda...
Herkesin hem demeye hem de duymaya korktuğu acı bir gerçeğim
Ben devasız bir derdim zaman tek hafifletici merhemim.