İnsanların birbirleriyle olan çıkar münasebetlerinin adını arkadaşlık dostluk koymaları canımı sıkmaya başlamıştı. Ah... Bu korkunç bir şey... Eşim de benim gibi düşünüyordu. Doğup yaşayıp ölüyoruz. Hayat bu muydu? Bunu hep düşündüm. Onca yıl sonra neden bu dünyaya geldiğimizin cevabını hâlen tam olarak bulabilmiş değilim. Ancak ancak cevabını bulduğum şeyler de oldu elbette. Kent hayatı beni ve benim gibi düşünenleri bünyesinde barındırmıyordu bir nevi o kentin iltihabıydık ya da bir yarası. Bu nedenden ötürü çevremde pek kimse kalmadı zaman içinde. Bir iki arkadaşım ve eşim işte hepsi bu kadardı. Beni omzuna alıp yukarıya kaldıran insanların daha da yüksekten düşmem için omuz verdiklerini anlayınca dayanamayıp terk ettim kenti...