Ninnilerle büyütüldük ağıtlarla gömüldük. 
Ağıt toplumuyuz. Ağıtlarla büyüdük Hep acılar hep
açlıklar zorluklar. Asker beklemekle geçen günler.
 Peki hiç mi güzel günümüz olmadı. Oldu tabii.
 Onunla avunduk hayaller özlemler duyduk.

Sarıkamış ayağı çarıklı gidip de çarıksız dönmeyenlerin söylendiği  bir  ölüm  türküsü  dönüşü  olmayan  bir  yolun ayak  sesidir.  Sarıkamış  sıfırın  altında  30/-40  derecede donan on binlerce vatan evladının nefesinin buz tuttuğu yerdir.

Anaların oynak beşikte büyüttüğü kuzum diyerek çırpınışının dizlerini döverek ağlayışların ağıtların sesidir. Edirne'den  Kars'a  kadar  yurdun  her  köşesinden  gelip Kafkasya'ya gidip dönmeyenlerin ağıtlarına türkülerine yansıyan sesidir.

Sarıkamış Türk insanının yıllardır içinde kanayan bir yara  gözünü  sıcak-soğuk  demeden  canını  esirgemeyen Mehmetçik'in bilerek ölüme gidişinin hazin sonudur. Şiirdir koçaklamadır harptir kahramanlık destanı sessiz ağıttır. Yaşanan acıların en büyüğüdür. Sarıkamış vatanı için bıyığı terlememiş delikanlıların yitip gittiği yerdir. Sarıkamış beyaz gecenin sabahın olmadığı yerdir. Sarıkamış Allahuekber'de  kardan  buzdan  şehadet  şerbetinin  içildiği yerdir