Anarşik Armoni yaratıcılığıın kaynaklarını düşlerin devrimci gücünde umut ilkesinde ve seslerin özgürleştirici potansiyelinde bulan müzisyenlerin çalışmalarını ele alıyor.

John Cage'den Cornelius Cardew'e Kültür Devrimi'nin ön saflarındaki Özgür cazdan gürültü estetiğine bir dizi kavramı irdeliyor.
Bu müzisyennler farklı üslup ve anlayışları benimsemiş olsalar da; varolan toplumsal düzeni köklü biçimde reddediş ve insani varoluşun koşullarının oluşumuna katkıda bulunacak bir müzik yaratma çabası onları birleştiriyor.