"Yüzyıl sonunda kan rengine bulaşmış bir akşam vaktinde kesinlikle hepsini peşlerinden sürükleyecek bir isyanın kıpkırmızı görünümüydü. Evet bir akşam vakti dizginlerini koparan gemi azıya alan halk böyle döt nala koşacaktı yollarda. Burjuvaların kanını akıtacaktı dereler gibi kesik başları gezdirecek kırılan kasalardan dökülen altınları her tarafa saçacaktı. Kadınlar uluyacak erkekler de ısırmak için kurt çenesini andıran çenelerini açacaklardı. Evet gene paramparça giysileri gene saboların yankılanan tıkırtılaı pislik içindeki bedenleri kötü kokan nefesleri dizginlenemeyen barbar taşkınlığıyla o öfkeli dehşet verici kalabalık alt üst edecekti ortalığı. Her tarafta yangınlar çıkacak taş üstünde taş kalmayacak yoksulların bir gecede kadınlara saldırıp varlıklı kimselere ait şarap mahzenlerini boşaltacağı o müthiş şehvet ve yeme sefahatinden sonra ilkel insanlar gibi ormanlara dönülecekti. Belki de yeni bir ünyanın geleceği güne kadar hiçbir şey kalmayacaktı. Ne para ne şöhret. Evet doğanın bir gücü gibi bunlar geçiyordu yoldan işte ve içerdikleri de yüzlerinde bunların korkunç rüzgarını hissediyorlardı. Başka bir çığlık 'Marseillaise'i bastırdı: 'Ekmek!Ekmek!Ekmek!'"