Mehmet Gözükara bu eserinde Elbistan ve çevresindeki bir nesil öncesi sayılabilecek kendi ifadesiyle 'Fertlerinin aynı kaptan yemek yediği ve aynı bardaktan su içtiği aile bağlarının güçlü olduğu zamanlarda' göçebe ve tarım kültürüne ait sosyal hayatın yaşanmış hikâyelerini modern hikâye tekniği ile ele alıyor.
Elbistan ve dolaylarında geçen hikâyelerde Anadolu insanının sevgisi zevki vatan muhabbeti hayata bakışı; aşk macera ve heyecan örgüsü içinde sözlü geleneğe bağlı akıcı bir anlatım üslubu ile çok başarılı bir şekilde aktarılmıştır.
Ramazan Avcı
Mehmet Gözükara özellikle çocukluk döneminde yaşanmış ve rivayet edilen olayları yörede kullanılan dil benzetme deyim dua ve bedduaları kullanarak akıcı bir şekilde anlatmış. Ben bu hikayeleri okurken sanki Elbistan'da geçen çocukluğuma tekrar dönüp o günkü ruh halini ve heyecanını yeniden yaşadım.
Usta bir halk şairi olan Gözükara; dürüstlük mertlik adalet vatanseverlik gibi kültürel değerleri şiir ve hikâyeyi bütünleştirerek anlatmış. Geçmiş dönemlerdeki günlük hayatta yaşanan olaylar kırgınlıklar çekişmeler gelenekler görenekler ve gönüldeki duygular hikayelerde çok güzel işlenmiştir. Kitap özellikle yeni neslin o günleri anlaması ve geçmişle günümüz arasında kültürel bağ kurması bakımından oldukça önem taşımaktadır.
Durdu Güneş