ruhum bir boşluğa dolup boşalıyor simsiyah yürüyüp gidiyorum ne kadar kalabalık bu uğultu neden kimsenin bir şey duymasına izin vermiyor

evler sessiz bahçeler upuzun hayat incinmiş ömrüm hatırlamadığı düşten yeni uyanmış geceye yapraklarımı döküyor çocuğum

benim babam upuzun kırşehir kim bilir bir daha ne zaman gelir!