Bir gün kalbimdeki bıçak izinden tanırsın beni.

Sen ki kem gözlerin değmemesi için

Savaştığım vadiydin beyaz zambaklar doğuran!

Sadece;

Bana gelişlerinde bir gecikme

Beni öpüşlerinde bir lodos vardı.

Ben anlayamamanın saadeti içerisinde

Ilgazlara överdim seni...


Aslında insana en çok yakışmayan

En çok yakışandı belki de...

Bazen durup durup

Ruhuna iğnelerin batmasıydı gerçek!

Ama ben

Dolunaylardan bile mehtap çıkarırdım...

Gölden deniz...

Eğriden doğru...

Çirkinden güzel...

Zaten her güzellik senin soyundandı

Tapardım üstelik!


Ama en çok bildiğimiz

En çok bilmediğimizmiş meğerse!


Senin bıçağından belli

Benim yaramdan...